بغض ِ این ترانه  با صدای ِ شاهین ...

نگاه می کنم از غم به غم که بیشتر است

به خیسی ِ چمدانی که عازم ِ سفر است

من از نگاه ِ کلاغی که رفت فهمیدم

که سرنوشت ِ درختان ِ باغ مان تبر است

...

به کودکانه ترین خواب های ِ توی ِ تنت

به عشق بازی ِ من با ادامه ی ِ بدنت

به هر رگی که زدی و زدم به حس ِ جنون

به بچه ای که توام در میان ِ جاری ِ خون

به آخرین فریادی که توی ِ حنجره است

صدای ِ پای ِ تگرگی که پشت پنجره است

به خواب رفتن تو روی ِ تخت ِ یک نفره

به خوردن ِ دمپایی بر آخرین حشره

به هرگزت که سووالی شد و نوشت کدام

به دست های ِ تو در آخرین تشنج هام

به گریه کردن ِ یک مرد آن ور  ِ گوشی

به شعر خواندن تا صبح ِ بی هم آغوشی

به بوسه های ِ تو در خواب ِ احنمالی ِ من

به فیلم های ِ ندیده، به مبل ِ خالی ِ من

به لذت ِ رویایت که بر تن ِ کفی ام ...

به خسته گی تو از حرف های ِ فلسفی ام

به گریه در وسط ِ شعرهایی از سعدی

به چای خوردن ِ تو پیش ِ آدم بعدی

قسم به این همه که در سرم مدام شده

قسم به من، به همین شاعر  ِ تمام شده

قسم به این شب و این شعرهای ِ خط خطی ام

دوباره بر می گردم به شهر  ِ لعنتی ام

به بحث ِ علمی ِ بی مزه ام در  ِ گوش ات

دوباره برمی گردم به امن ِ آغوش ات

به آخرین رویامان به قبل  ِ کابوس  ِ

دوباره برمی گردم به آخرین بوسه